Waar was jij toen Liv geboren werd?

Waar was jij toen Liv geboren werd?
Kijk, dat niets vanzelfsprekend is lijkt me logies. Maar toch nijgt het volgende beeld ‘gewoon’ te lijken; opstaan in een hotel kamer, me surfplank gaapt me aan. Zonder na te denken trek ik me zwembroek aan en op blote voeten met de plank onder me arm en een handdoek over me schouder loop ik de kamer uit. Een warme doch frisse ochtend glorie streelt zacht me vermoeide oogleden. Het vertrouwde rijstveld wuift nog kalmpjes heen en weer in de zee bries terwijl de villa eigenaar de fontein van het zwembad aanzet. Huppelend over de door de zon verhitte tegels word ik in het Indonesische goedemorgen geheten. Ik neem plaats bij het ontbijt dat ter plekke voor mij gemaakt word, bananen pannenkoekjes, ombelet met kaas en tomaat, of een heerlijk bordje fruit. Zonder af te ruimen loop ik naar de scooter waar ik zojuist mijn surfplank aan vast gehangen heb. De motor loopt, de gashendel gaat om. De ‘hello mister’ van de spelende kindjes op de oprit word routinegewijs beantwoord met iets dat klinkt als: ‘joe!’.
Knipperlicht aan, rechts afslaan en invoegen in het wonderlijke wegen netwerk van Bali. Met een gepaste snelheid veranderen de rijstvelden in hutjes in huizen van steen terug naar hutjes. Men is al vroeg te voet, er word een offerbakje met 2 handen zorgvuldig op de grond voor de deur gelegd, terwijl 2 jonge knapen op hun geparkeerde scooter zitten met een telefoon in de hand. De wasserette laad de stapels gewassen kleren in de auto doe voor het gemak even midden op de weg staat. Zonder te kijken voegt Balinees ‘ik heb een zak met 25 kilo rijst achterop’ in, vlak voor me neus. Een scooter garage repareert net de band van een mede Indonesiër, terwijl een deur verderop heerlijk Nasi Campur word gemaakt voor iedereen die trek heeft.
Eenmaal aangekomen bij de zee parkeer ik de opgevoerde fiets in de schaduw, en laat ik me helm aan de spiegel hangen. Goed gemoeid ren ik het water in en peddel uit. Golf na golf begroet de plank met de enorme kracht van water. Poging na poging resulteert in een perfecte golf, glijdend over een kristal helder blauwe muur van water zie je de contouren van het rif onder je voorbij schieten. Wat zullen de kleurrijke visjes wel niet denken.
Vermoeid doch voldaan rij ik voor het gemak even langs het vrouwtje met de heerlijke nasi, smikkelend van de lunch lees ik de samenvatting van de toets nog even door. Vluchtig spoel ik me nog even af onder de douche en trek me lange broek en dichte schoenen aan. Het schoolbusje met de medestudenten staat al klaar en binnen 15 minuten slingeren over kleine weggetjes is het de school waarvoor we stoppen. We bedanken de chauffeur en met een licht onderbuik gevoel beginnen we aan de toets. Ik vermoed een goede afloop, twee andere cijfers zaten bij de rond de 7,5.
Nu de toets voorbij is en het weekend is aangebroken mag er gedanst en gefeest worden. Anders dan andere keren werd dit keer het ‘party eiland’ Gili Trawagan onder de loop genomen. Op vrijdag ochtend naar de ferry gereden en met 5 maal 250 pk achter een plastic badkuip bootje de straat van Lombok over gestoken. Heerlijk in de zon jezelf laten vervoeren over een stuk water wat het eiland Lombok en Bali al scheid sinds de ijstijd. Laten we stellen dat Amerika verder gedreven is. Men noemt het de natuurgrens waar Indonesië ophoudt en Australië begint. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Na een korte stop op Lombok vervolg de boot zijn weg langs de west kust naar het noorden, al snel lagen daar 3 prachtige eilandjes perfect op een rijtje te wachten voor de volgende lading toeristen. Het kleinste eiland is dicht bevolkt en word omschreven als paradijselijk, en middelste eiland kent minder mensen en is erg geliefd onder reizende stelletjes. Het 3e en grootste eiland is het toneel voor feestende Australiërs, Zweden die naar zich zelf op zoek zijn en verdwaalde Hollanders. Het witte strand wordt bereikt met een stijl trappetje vanaf de boot. En daar sta je dan, Paradijs! Vol ideën van activiteiten is accommodatie prioriteit. Een schattige huisje met een betaalbare prijs wordt omgedoopt tot nieuw onderkomen. Tas af, zonnebril op, en de straat op. De hoofdstraat, of, de enige straat kent een druk verkeer van lopende mensen en paard en wagen. Met meerdere studenten zijn we heerlijk aan het strand gaan liggen en zijn we niet meer toe gekomen om te gaan duiken, daar waar dit eiland bekent omstaat. Wel heb ik mezelf gewaagt aan het rijden van een paard. Meneer grinnik was erg enthousiast en in een gemoedelijk galopje liep hij over het strand tijdens de zonsondergang. Het was helaas bewolkt, maar het idee was daar. Het diner was heerlijk, een ongelooflijk goed en lekker stuk gebakken tonijn met een sausje waar je u tegen zegt. De saladebar was zelfservice en is dus ook flink aangevallen. Met 2 drankjes is het redelijk duur uitgevallen, 150’000 rupiah.. een lukrake euro of 12. Afijn, we zijn op vakantie en dat hebben we geweten.
De volgende dag word je oom. Voor het eerst. De techniek van tegenwoordig heeft mij binnen 12 uur het bestaan van dit prachtige wereldwonder laten weten. In een lichte staat van euforie mocht het diner de pret niet drukken. Het kan haast niet mooier, tot dat de klok 12 uur ’s nacht slaat, jarig! Het 22e levensjaar is ingeluid met een gepaste feest avond op een prachtige locatie met het label ‘kers verse oom’ in het achterhoofd!

Het nodige beeldmateriaal is ondersteunt met een muziekje en tezien via de volgende link. http://youtu.be/7yxG9-AznfE Zelf zal ik snel de begeleidende fotos online zetten.

Het ga jullie goed, gefeliciteerd met jullie nichtje, achterklein nichtje en natuurlijk DOCHTER. (Hoi Liv, zie je snel en spreek je over een paar jaar als je praten kan!)

Liefs, Brend