Naar het Oosten, naar de cultuur.

De west kaap, de oost kaap en tot slot de wild kaap. Een nieuwe avontuur, andere reisgenoten en vooral andere avonturen. Afgelopen week was ik ook nog jarig en heb een cultuurschok in het land beleeft.

Na het inleveren van de chevie spark zijn Chris en ik wezen overnachten in Kaapstad. Een dag later werden we herenigd met die vier Vlaamse dames. Waarvan 1 de vriendin van Chris is. We leren elkaar wat kennen, doen een spelletje, bezoeken wat winkels en hebben een strand dag gehad. Na drie nachten hebben we de huurauto opgehaald, een Volkswagen transporter, een busje dus. Na een grondige check van de schade reden we de stad uit naar stellenbos. Dit is een wijngebied waar, enigszins commercieel, wijn geproefd kan worden. 1 van de Vlamingen is zwanger, dus er is altijd een bob. Na Kaapstad reden we over de garden route naar mosselbay. Een prachtig klein dorpje aan de kust. Sinds heel lang geleden staat er een trein op t strand. Deze trein is nu een slaapverblijf voor vele toeristen en backpackers. De wagon hadden we voor ons zelf, en de conducteurs kamer was de badkamer. Door de trein ramen konden we zon heel mooi op zien komen. Ik draaide me nog even om, gezien ik nog wat brak was van de avond ervoor. Toen zijn we bij de haven wezen eten in kaai 4. Een onoverdekt restaurant, gerund bij liefhebbers voor goed eten. Voor een klein prijsje bestel je vers door de eigenaar gevangen visjes, een vleesselectie met geheime kruiden en zelf gemaakte roosterkoek (soortvierkant plakje getoast brood). Nadat je besteld had liep je naar de bar voor een lokaal tapbiertje. Met je tenen in het zand zigzagde ik door de attributen die ter aankleding waren neergezet, richting het kampvuurtje. Onder het genot van een drankje leer je al snel mensen kennen, met ieder hun eigen verhaal. Onder het motto 'goed eten heeft aandacht nodig' kwam daar uiteindelijk ons eten. Na t eten plaatste we ons zelf weer bij het kampvuur, leerde nog meer mensen kennen en na het inschenken van t laatste rondje vroegen de eigenaren ons om het vuur uit te maken en het hek achter ons op slot te doen als we weg gingen. Wat een ervaring, wat een gastvrijheid.

De volgende dag hebben Chris en ik een boottocht gemaakt naar een zeehonden eiland. Kleurtje gepakt en ons goed vermaakt. De dames deden ondertussen een safari, Chris en ik zien dat nog wel in onze reis. We zijn doorgereden naar Plettenberg. In deze kustplaats woont een man die wij in Robertson ontmoet hebben. We werden uitgenodigd en met open armen ontvangen in hun huis voor een braai. Het was erg leuk, heel gezellig en vooral prettig. Hoe dat zij ons thuis uitnodigen, hun huis, garage, keuken en strand aan t einde van hun straat lieten zien, prachtig. Als het kan komen we graag terug!

De dag erna reden we naar Tsitsikamma. Halverwege gingen we canyoningen. Dit is een begeleide tour door een rivier. De rivier loopt door een bergachtig gebied. Sommige dele moet men dus abseilen, van rotsen afspringen, laten mee glijden en met een kabelbaan naar beneden roetsjen. Een geweldige activiteit voor in de regen. Helaas hebben wij de volledige tour niet af kunnen maken, op twee derde besloten de begeleiders dat de regenval te veel water in de rivier bracht. De stroming zou te sterk zijn geworden.

Eenmaal in Tsitsikamma natuur park verbleven we in Storms River. Heerlijk niks doen midden in de natuur, de eerste anderhalve dag regende het steel pipes. Op de dag van vertrek hebben we nog een Prachtige hangbrug en waterval bezocht. Vervolgens reden we via Victory bay een badplaatsje voor backpackers. Vervolgens kwamen we aan in jeffreys bay, ook wel j-bay genoemd. Met ons zessen konden we een appartement afhuren voor vier nachten. Eigen keuken, lekker bed. Helemaal prima. Natuurlijk hebben we hier gesurft, aan het strand gelegen, in de hangmat gelegen en surf outlets bezocht. Ook ben ik 24 geworden in j-bay, ik heb een mooie verrekijker gekregen van de groep, handig voor safari. Verder spelletjes gespeeld en lekker een braai gemaakt. Na dat we bekomen zijn en het vakantie gevoel te pakken hebben gekregen stond er een lange rit voor de boeg. We verruilen de oost kaap voor de wild kaap en rijden naar Coffee Bay. Er zou hier een VOC schip gestrand zijn vol koffiebonen in 1800nogwat. Dit slecht bereikbare dorp heeft een relaxte atmosphere. Een benauwder klimaat en bob marley zijn hoofd staat op ieder tshirt. De rasta kleuren worden begeleid door de geur van wiet. Een heeeel relaxed dorp dus. Vanuit dit dorp hebben we hole in the wall bezocht. Een gat in een rotswand, welke is ontstaan door decennia van golven die er tegenaan beukte. Onderweg hebben we besloten te stoppen bij een huisje en een familie bezoek te doen. Het is bijzonder om te zien hoe men hier leeft. En hoeveel verschil er zit tussen oma en kleinzoon. Oma is oud, gerimpeld, spreekt geen Engels, draagt traditionele kleding en haar samengeknepen ogen verraden dat ze een bril nodig heeft. De kleinzoon van mijn leeftijd ziet er hip uit, draagt wel schoenen, heeft geen gescheurde kleding en werkt een een dorp/stad, 3 uur hier vandaan. Hij vertelde mij dat hij dat verschil ook ziet. Dat komt doordat hij in een wereld komt waar welvaart is, en een tv staat. Oma is nog nooit verder dan 4 heuvels geweest om een verloren koe op te halen. We gaven de kinderen een handbal en de oma 50 rand (3,5€). Geweldig hoe we ontvangen zijn, zeker een mooie ervaring.

Helaas heb ik nog geen fotos kunnen plaatsen, ik moet dan eerst fotos van mijn Bali verslag verwijderen. Natuurlijk kunnen jullie de plaatsen en bijpassende fotos opzoeken op internet. En ik vertrouw er ook wel op dat iemand opa en oma aan facebook kunnen zetten! Bedankt voor de felicitaties. Vanuit Coffee Bay: tot het volgende verhaal van een 24 jarige reiziger.