Vakantie van vakantie

"Wat was die vin? Een haai?" - citaat van Brend, op een willekeurige dag in een willekeurige week in 2015, Afrika.

Zo ben je terug in Kaapstad, en zo zit je thuis op de bank bij een vriend die in Zuid Afrika woont. Jason ken ik van twee jaar terug, hij studeerde destijds ook in Bali. Geheel volgens plan arriveerde we bij Jason. We kregen een mooie kamer, vaste bedden en er werd een braai gehouden om ons welkom te heten. We hebben Jason die week veel geholpen met zijn werk. Als eventorganisatie heeft hij een mountainbike race georganiseerd. 2 dagen lang rijden teams van 2 een 60 & 50 km lange rit. Er moest een vlot over de rivier worden gemaakt van zeker 100meter. Naast het helpen vermaakte we ons met bijvoorbeeld Surfplanken, crossmotoren, slaan van een golfbal, kano varen, vissen en ook minder intensieve tijdsbestedingen. We kookte om de dag voor Jason en zijn vriendin, denk aan hutspot, pasta en curry.
Naast het koken hoefde wij ons nergens zorgen om te maken, de huishoudster ruimde op, deed de afwas, deed de was, trok onze bedden recht en kookte soms ontbijt of lunch. Verwennerij dus!

Opstaan zodra het licht word, de dubbeleklapdeuren naar het terras opendoen en aanschouwen hoe de wolken licht roze kleuren tegen de staalblauwe lucht. De rivier voor het huis heeft zich aangepast aan het getij van de zee die elkaar 200meter verderop kruisen. Binnen slaat de waterkoker af en ik schenk mijzelf een kop oplos koffie in. De Rusk, een krokant gebakken koek met zaden, wordt week als ik hem onderdompel in de warme koffie. Terug op het terras is mijn wetsuit opnieuw vochtig geworden van de ochtenddouw, met een kleine tegenzin hijs ik mijzelf toch in het natte pak. Pak is aan en de lege koffie kop bevat nog een halve slok met koekkruimels. Ik rol de garage open en pak mijn board onder mijn arm. Met zijn drien lopen we langs de rivier naar zee, de golven zien er goed uit. We doen het voetkoord om de benen en laten ons ogen lichtelijk uit de kassen komen bij de eerste aanraking met het iet wat frisse water. Tijdens het peddelen duik ik onder een golf door, en traditiegetrouw spreek ik de volgende zin uit: 'Gooooodmorning Africaaaaa'. De muren van water zijn prima surfbaar en in het water moedigen we elkaar aan. Tot plots: "Wat was die vin, een haai??" Doodstil tuurde we naar het water waar we beweging zagen. Met de volgende golf zagen we twee grote schaduwen met het water mee surfen, toen werd ook duidelijk dat dit 2 dolfijnen waren die hoi kwamen zeggen. Het volgende moment lagen ze slechts 3 meter bij ons vandaan, wat een ervaring, geweldig. Voldaan van het surfen lopen drie glimlachen terug over het strand. We hebben geluk, de huisvrouw heeft ons eieren met spek gebakken. Dat gaat er wel in. Na het ontbijt pak ik nog een rusk en een kop koffie, in de zon lees ik een surfmagazine. Terug op adem geven we de crossmotoren een kickstart, met behoorlijk wat decibellen scheuren we over een daarvoorbedoeld veld met heuvels, bosjes en bochten. Moe maar voldaan ga ik naar mijn kamer om mijn zwembroek aan te trekken. De huishoudster heeft net een stapel schone kleding neergelegd en de bedden opgemaakt. 's middags moeten we nog even wachten op het juiste tij voor de golven. Een prima verloren uurtje om optevullen met het slaan van een golfballetje. We spelen wie het verst komt, de verliezer haalt de ballen op. Na de middag surf is het de warme douche die het lichaam weer heerlijk op temperatuur brengt. Het eten maken we zelf, en burgelijk eten we dit op aan tafel. We hebben een goed gesprek of slingeren de tv aan, natuurlijk kijken we graag naar rugby. Het zal niet later dan 22.00uur zijn geweest of het licht was al uit en we liggen horizontaal.

Het sfeerbeeld mag duidelijk zijn, zeer vermakelijke drie weken die prima op budget een perfect vakantie gevoel geven. Natuurlijk zijn we ook naar Port Alfred geweest, de dichtsbijzijne stad waar Stenden hogeschool een vestiging heeft. Hier zijn we ook uit geweest, hebben een braai gehad met huidig studenten en hebben mogen ervaren hoe het shotje 'springbok' smaakt.
De andere kant op ligt East London, hier woont Joao, ook ontmoet in Bali en de beste vriend van Jason. Bij zijn ouders thuis werden we prima verzorgt. We hebben op drie verschillende plekken gesurft, balletjes geslagen op de driving range en wederom een braai mogen meemaken. Op een woensdag was het braai nite bij oma. Opa en oma van Jason zijn zo lief en gastvrij. Ooms, tantes kleinkinderen, alles komt langs voor een goed stuk vlees, een anekdote van aangeschoten oma en moppentrommel kwartiertjes van opa.

Voldaan tot in perfectie is daar ook de volgende mijlpaal bereikt: 'halverwege de reis'. Inmiddels zit ik op de bus naar Kaapstad. In slechts 14 uur rijden komen we voor de 4e keer aan in Kaapstad. Op zondag 10 mei begint de kompleet georganiseerde tour naar Kenia, te beginnen bij cederberg, orangeriver en de rest van Namibië. Voel je vrij om bijpassende fotos te zoeke op internet.

Ik kijk enorm uit naar mijn tour, dat is het gene waarvoor ik hier onderandere kwam. Er staan leuke dingen in het vooruitzicht.
Groetjes en veel liefs, Brend