Van Coffee Bay naar Johannesburg

4160 kilometer, 21 dagen, 6 personen, 10 diersoorten, 16 verschillende bedden, 5 talen en 5 verschillende provincies. Een kleine opsomming in getallen van de roadtrip tussen Kaapstad en Johannesburg. De opsomming van Johannesburg naar Kaapstad is als volgt: 1 stoel, 1 vliegtuig & 2 uur vliegen.

Zittend in het vliegtuig kijk ik terug op de afgelopen paar weken. Ik heb jullie verteld tot aan coffee bay. Hierna vertrokken wij naar Port sint jones, een klein plaatsje aan de Wild Coast. Een verlaten landingsbaan, 318meter boven zee niveau, was ooit decor voor de film Blood Diamond. Vandaag was deze decor voor 6 jeugdige mensen die met een warm gevoel van binnen het licht van de ondergaande zon op hun tanden lieten reflecteren. Turend over de horizon, verzonk een ieder in zijn eigen gedachten. Na deze bestemming ging ons convoy door naar Durban. Deze stad begon met een minder prettige ervaring. Het hostel waar we geboekt hebben ga mij geen veilig gevoel. Er was geen beveiligde parkeerplaats binnen 5 minuten lopen, en in de goot van de parkeerplaatsen op straat lag glas van een recent ingeslagen ruit. Met zijn alle besloten we heel Durban af te bellen opzoek baar slaapplek. Een goed uur en wat regenbuien later zakte de moed ons in de schoenen. Heel Durban zit vol. Ik rijkte uit naart het nummer van Jason, een Zuid Afrikaanse vriend van mij die ik in Bali ontmoet heb en deze reis nog ga bezoeken. Binnen vijf minuten kregen we te horen dat wr in het appartement van een vriend bij een vriend van hem konden slapen. Het was prima voor de nacht. En de twee opvolgende nachten hadden we gelukkig wel accomodatie in een goed hostel. In Durban deden we stadse activiteiten, zo gingen de dames naar de nieuwste huil film, en brachte Chris en ik de avond door in een sushibar met een bescheide hoeveelheid consumptie van vergist gerstennat. De dag later gingen we met de stempel 'tourist' op ons voorhoofd naar het Ushaka theme park. Hier huisvesten zich heel veel dieren van de onderwaterwereld. Van schildpaden tot haaien en clownvissen. Een zeehondenshow werkt op de lachspieren, en na een veelste dure ongezonde lunch klappen we de blaren op onze handen bij de dolfijnen show. De achterliggende gedachte van deze shows is het schoonhouden van de zee zodat deze mooje beesten kunnen blijven bestaan.

In dit zelfde park is een waterpark met 12 glijbanen, de 2 na hoogste glijbaan van de wereld en verschillende rivieren waar je met een vel gekleurde opblaasband doorheen dobbert.

De route vervolgd zich wanneer we naar het noorden rijden. Halverwege richting Pietermauritzburg stoppen we bij The valley of the thousend hills. Tussen deze 1000 heuvels ligt een dorpje waar locals een dansvoorstelling geven. In kledendracht ( een lapje voor de edele delen) wordt een oud maar vermakelijk sprookjesachtig verhaal verteld. We leren de cultuur wat kennen en proberen de Click Click taal te volgen. Ook ons Franse taal kennis gaat omhoog. Iedere twee zinnen Engels worden door een gids vertaald naar het Frans voor haar drie busladingen met touristen. Gelukkig hadden we het bordje tourist nog op ons voorhoofd.

De volgende dag reden we naar ladysmith, bekend van ladysmith black mombazo (zoek deze groep maar eens op youtube op bij het lezen van dit verhaal) gingen we onze gids ophalen. Een madame met veel kennis van de oorlogsvelden die daar zijn stapte in bij onze auto en vertelde de geschiedenis van de provincie kwa-zulunatal. En daarmee ook de afrikaanse geschiedenis hoe Afrika gedomineerd werd door de Engelse, terugvochten, land verloren en land wonnen. Indrukwekkend is het verhaal van Blood River. Hoe 600 soldaten wonnen van 10000 krijgers. Na het afzetten van de gids reden we naar Drakensberg. We arriveerde in het donker bij het Amphitheater. Deze stijle berg wand maakt deel uit van de Drakensberg, het hoogste gebied in Zuid Afrika en de natuurlijke grens van Lesotho. Langs de rivier in het dal van de bergen zijn we omhoog wezen hiken naar de viet van het Amphitheater. Na 6,5 uur zagen we daar het belonende beeld van een kilometer hoge waterval. 's werelds twee na hoogste. De hoogte was imposant, echter, het was wel een pisstraaltje.

Met een zeer voldaan gevoel en spierpijn in ieder plekje van het lichaam bracht onze vierwieler ons naar Pretoria, het Den Haag van Zuid Afrika. Gearriveerd in het donker en vertrokken om 7.30 hebben we niets gezien van deze noordelijke plaats van Johannesburg. De reden was ons geplande bezoek aan Pilansberg, een natuur park met de big five, diverse katachtige en een ontelbaar aantal antilope. Na 15 minuten zagen we al een gnoe, links was een zebra. Bij de t spliting links antiloop 1 tm 30, en verderop een neushoorn. Niet veel later zagen we giraffe en bij de weg 'hippo loop' zagen we daadwerkelijk nijlpaarden. Er passeerde nog wat oliefanten en her en der wat aapjes. Het was een prachtig park met prachtige dieren. Het voordeel van zelf rijden is dat je kan stoppen waar en hoelang je wil. Helaas zijn de leeuwen en katachtige ontsnapt aan ons oog. Niet getreurd, we verwachten deze nog wel te zien in de komende twee maanden.

Opweg naar ons hostel met een auto bedekt in rood stof van buiten én binnen, reden we door Suncity. Deze stad was momenteel in opstand gekomen tegen de gemeente. Er zou belooft zijn dat de stad een financiele injectie zou krijgen en het leven aangenaamer zou worden. Dit was blijkbaar nog niet gebeurt. Diverse branden, containers, takken en rotsblokken versperde de weg. Een gepantserd politie voertuig rukte uit, en de mannen hingen zichzelf vol met wapens en kogels. We zaten diep in de opstoppingen. Via de stoep en de berm konden we er wat ontwijken. Tot een punt met veel rumour op straat. Een groep van 30 man joelende lui jutte elkaar wat op en rende op ons af nadat ik een brande barriecade omzeilt had. Van achterin de auto hoorde ik 'stop, stop' iemand wou een foto maken van de situatie en zag een paar mensen op de auto afkomen, ze dacht waarschijnlijk dat ze met zijn alle de weg kwamen uitleggen. Ik zag de zelfde groep aankomen lopen in de spiegel en negeerde het verzoek om te stoppen, drukte het gaspendaal in en ontsnapte zo aan de groep die daar opvolgend nog een steen naar onze autogooide. Gelukkig mis. Ik voelde me niet bedreigt, we waren op de verkeerde plek om de verkeerde tijd. En een stel blanken in een duur uitziende auto die om hun protest barrieres heen reed is dan een algemeen doelwit. Het schijnt vaker voor te komen.

De daaropvolgende dagen werden door Chris en mij gevuld met bierproeven bij locale bierbrouwers. De dames gingen met leeuwen knuffelen, en nog meer dansende volksstammen bekijken.

Als laatste bestemming van deze reis stond Johannesburg geplanned. Het met stof bedekde bordje 'tourist' ging weer op t voorhoofd, en we namen een Sightseeing bus met open dak door de stad. Je kon bij diverse plekken uitstappen en een halfuur later op de volgende bus weer opstappen. De goudstad Jo'burg, kort voor Johannesburg, is iets meer dan 100 jaar oud en kent vele gezichten. De mensen zijn heel vriendelijk, er staan sierlijke gevels en leegstaande wolkenkrabbers. Het hoogste gebouw van Afrika, 216 meter, was een van de, jawel, hoogtepunten van deze reis. Eveneens als het Apartheidsmuseum en de wijk Braamfontein.

Na het laatste avondmaal met de vlaamse dames zijn we heerlijk gaan slapen en opeenvolgend een dag aan het zwembad door gebracht. De dames vlogen 's middags naar huis. Chris en ik vlogen een dag later naar Kaapstad.

Inmiddels veilig geland in Kaapstad ga ik jullie in spanning laten wat het volgende avontuur gaat worden. Ik hoop dat jullie nog veel plezier halen uit het lezen van de verhalen. Ik type ze graag. Het beste en veel Liefs, Brend